WEBLOG

Mies & Teddy’s ‘moving in’ datum

Door: Jolanda Boekhout | 11 oktober 2023 | Nog geen reacties >

Ach… wie zie ik nu op Timehop! Kleine Mies & Teddy. Vandaag zijn ze precies 5 jaar bij ons. 

Ik kan me het langverwachte telefoontje nog zo goed herinneren. Mies en Teddy mochten naar huis komen! We waren niet thuis maar hebben ons schema direct omgegooid. Vervoersmandje onderweg gekocht en op naar Rotterdam. 

Hun kittentijd was fantastisch om mee te maken. Het geluid van die rennende voetjes… Ook nu zijn deze twee dametjes nog steeds prachtig leuk. Ze slapen alleen niet meer zo lief in elkaars armen. 

Het is ook zo tof dat ik hun leven tot nu toe heel mooi heb kunnen vastleggen. In vijf jaar al ontelbare mooie herinneringen. Wie weet krijgen zij ook ooit hun eigen boek. 

Dankbaar voor hun aanwezigheid in ons gezin. Voor hun dagelijkse nooit vervelende fratsen. En ook blij dat we deze twee Rotterdamse zwerfkittens een mooi leven bij ons hebben kunnen geven.



Een mooie nieuwe pagina…

Door: Jolanda Boekhout | 12 februari 2015 | Reacties (2) >

Nu ik weer fotografeer voor Mirtos Animal Project dacht ik dat het wel mooi zou zijn om een extra pagina voor mijn website te maken. Een pagina waarop alle dieren die ik tot nu toe gefotografeerd heb voor een goed doel verzameld zijn.

Wat heb ik al een hoop mooie dieren gefotografeerd. Stuk voor stuk lieve dieren die wachtten op een eigen mandje. Leuk om al die bolletjes bij elkaar te zien. Ben je benieuwd naar die leuke gezichtjes? Neem dan een kijkje op mijn nieuwe pagina: sweet rescue. De meeste dieren hebben inmiddels een eigen thuis gevonden. Ik hoop dat mijn foto’s daar een steentje aan hebben bijgedragen.

Er zijn twee kanjers die hoognodig een nieuw mandje zoeken (alhoewel ze het heel goed hebben bij hun gastgezin.). Mesho en Kanellos zoeken nog een fijn gezin.

“Mesho”

“Twee weken geleden kreeg ik de vraag van Mirtos Animal Project of ik tijd en zin had om een kater te fotograferen die al langere tijd op een eigen thuis wachtte. De kater woonde wel bij een gastgezin in Kloetinge, Zeeland. Laat ik nou sinds kort bijna om de hoek wonen. Dus, ja natuurlijk, graag zelfs. :-D.

Vorige week heb ik een hele leuke fotosessie gedaan met Mesho van Mirtos. Een prachtige zalmroze jongen die het heerlijk vond om voor me te poseren. En ook nog eens de oren van mijn hoofd kletste. Van spelen was hij geen grote fan vertelde Naomi, hij speelt liever buiten. Maar mij bezighouden met een muis aan een stokje vond hij toch wel wat.

Tot Mesho zijn eigen thuis gevonden heeft, logeert hij bij Naomi. Mocht je op zoek zijn naar een gezellig, lief en aanhankelijk maatje dan kan ik hem zeker aanbevelen. Ik heb al drie katten, dus helaas voor mij…. Hier vind je meer informatie over Mesho.

“Kanellos”

En Kanellos… Wat zal ik eens over hem schrijven. Wat een prachtig zacht ‘kaneeltje’ is hij. Met Kanellos had ik een lieve klik. Misschien komt het omdat hij nog geen eigen thuis had. Of misschien zijn honden die van straat gered worden wel veel gevoeliger voor liefdevolle aandacht dan ‘gewone’ honden. Zou allebei kunnen. Als ik geen katten had gehad, dan zou ik hem mee naar huis genomen hebben. Hier vind je meer informatie over Kanellos.


Morgen heb ik een fotosessie met Olive van Mirtos. Ben heel benieuwd naar dit kleine zwarte meisje. Zodra ik foto’s heb, zal ik die uiteraard met je delen. Wordt vervolgd.

xo

J.

Ps. Alle fotosessies voor Mirtos en de fotoreportage voor SDB heb ik uiteraard gratis gedaan.



Het is weer zover…

Door: Jolanda Boekhout | 10 april 2014 | Reacties (1) >

…misschien is het het hele jaar wel ‘zover’ geweest. Het is tenslotte niet echt winter geweest.

Je zult wel denken ‘waar gaat dit verhaal heen’. Dat wist ik eerst ook niet. Soms zie je een foto op je scherm verschijnen en dan komt spontaan een verhaal naar boven.

Bij het zoeken naar voorbeeldfoto’s voor een misschien wel nieuwe klant kwam ik de foto’s van Toto tegen. Het is twee jaar geleden dat ik Toto heb gefotografeerd, maar ik kan me haar nog goed herinneren. Omdat ik haar situatie herkende, en omdat ze zo’n schatje was.

Toto was een zwerfkat totdat Marjolein haar in huis nam. ‘Zwerfkat’ is eigenlijk niet de juiste benaming voor Toto. Ze was nog niet zo oud en tam. Ze is waarschijnlijk een paar keer goed krols geworden en is of van huis weggelopen of haar mensen hebben de deur vrijwillig voor haar open gezet. Toen Toto bij Marjolein kwam wonen was ze zwanger van een prachtig drietal. (Dat wist Marjolein natuurlijk op dat moment nog niet). Toto is bij Marjolein veilig bevallen van haar kittens.

In de weken dat de kittens bij Toto en Marjolein opgroeiden heb ik een fotosessie mogen doen. Als aandenken aan de kittens. Want natuurlijk konden niet alle kittens blijven. Voor ieder kitten zijn liefhebbende mensen gezocht. Gelukkig zijn ze goed terechtgekomen.

Hoe kom ik hier nou bij? Nou zo! Het is weer lente. Het seizoen begint dat er weer kittens op straat worden geboren en in slechte omstandigheden opgroeien.

Poezen worden weer krols. Katers worden volwassen en gaan sproeien. Vaak worden katten dan niet meer zo leuk gevonden als toen ze nog kitten waren. Maar ook volwassen worden hoort bij een kitten. En dan zou je als mens toch je verantwoordelijkheid moeten nemen en je kat moeten laten steriliseren of castreren. Helaas gebeurt dat nog te vaak niet en wordt de makkelijke weg gekozen.

Zoals je misschien in mijn verhalen hebt kunnen lezen, hebben wij, Eric en ik, al veel van dit soort zwervers in onze tuin gehad. Een viertal is gebleven. Ik ben heel blij dat we uiteindelijk gekozen hebben voor Tara, Poppy, Blackie & Piet, alhoewel het soms niet als vrijwillig voelde.

Voor een aantal katten hebben we een nieuw thuis gezocht (ja, na alle stappen te hebben doorlopen (briefjes ophangen in de buurt, opgeven bij Amivedi, checken op chip, een aantal weken wachten)). En met de echt wilde katten, meestal katers, heeft Stichting Zwerfkatten Rijnmond ons geholpen. Zij zijn gecastreerd en weer terug gezet. Wilde katten zijn dan toch het meest happy op straat, ondanks dat dat een zwaar bestaan is.

En wat wil ik hier nou eigenlijk mee zeggen? Een paar dingen.

Laat je katten op tijd helpen, dus voordat ze krols worden of gaan sproeien. Dat kan al als ze drie maanden oud zijn. Je voorkomt zo veel leed, want niet iedereen neemt jouw dier liefdevol op in huis als het op straat belandt. Als je overlast hebt van zwerfdieren meld dat dan bij een zwerfdierenorganisatie bij je in de buurt. Zij kunnen de katten vangen, checken op eigenaar en steriliseren of castreren als de katten echt wild zijn (op straat geboren). Zo wordt voorkomen dat de zwerfkattenpopulatie enorm groeit.

En wil je dan toch een kitten? Neem dan een kitten uit het asiel of meld je aan bij Stichting Zwerfkatten Rijnmond. Zij hebben gedurende de zomer, of bijna het gehele jaar inmiddels, zoveel kittens die allemaal een fijn thuis verdienen. Geef een zwerfkitten een kans. En als laatste, als de verantwoordelijkheden van het hebben van een kat je afschrikt, begin er dan gewoon niet aan.

Voor wie overweegt om dit jaar een kitten te adopteren van Stichting Zwerfkatten Rijnmond heb ik een mooie aanbieding. Bij de adoptie bied ik je een fotosessie aan met je kitten met 25% korting. Je kunt de fotosessie ook boeken als je kitten wat ouder is. Je betaalt dan geen €138,-, maar €100,– voor een fotosessie van een uur.

Mooie lente!

Jolanda



De zwerfhonden van Bihac

Door: Jolanda Boekhout | 27 april 2012 | Reacties (5) >

English version here >>>

Vorige week ben ik met Stichting Dierenopvang Bosnie op reis geweest naar Bihac om 500 zwerfdieren te casteren/steriliseren en om een fotoreportage te maken van de actie.

Ons team bestond uit 22 gepassioneerde dierenvrienden. Die passie was hard nodig, want het was een indrukwekkende actie. Indrukwekkend gezien het grote aantal zwerfhonden dat op de planning stond gecastreerd te worden.

Ik had vooraf niet echt een voorstelling kunnen maken van de trip, behalve dat het hectisch zou worden, en dacht dat we zouden moeten zoeken naar zwerfhonden. Het tegendeel is echter waar. Zwerfhonden maken deel uit van elke blik die je om je heen werpt. Waar je ook kijkt er is altijd wel een hond te zien. En zodra je er één gezien hebt, laten ze je ook niet meer los.

De actie heeft ook een grote emotionele indruk achtergelaten. Er is zo hard gewerkt door iedereen. Echt teamwork. Bijna alle zwerfhonden zijn aandoenlijk en lief. Erg emotioneel als je beseft dat die lieve schatjes na herstel van de operatie gewoon weer de straat op gaan. Dat is niet anders.

De komende tijd wil ik meer delen hoe ik de actie ervaren heb. Voor nu eerst een aantal quotes en gevoelens van mijn teamgenoten, omlijst met lieve honden uit Bihac.

“Leven, maar dan x10.” (Suze)

“Leven is de liefde leven, de liefde zijn!” (Lisa)

“Een supermarkt zonder eten is als een teef met pups.”
“Om fit te blijven is een koude douche een aanrader…..” (Iris)

“Een emotionele achtbaan, maar het was al het werk en moeite dubbel en dwars waard.” (Vivian)

En Fred heeft zoveel leuke dat ik niet anders kan dan ze allemaal te vermelden.
“Klussen is wel leuk, maar honden vangen is pas echt gaaf!”
“Waar ik bang was dat het team uit elkaar zou vallen door de tegenslagen die we te verduren kregen, leek het juist alleen maar een sterker team te worden.”
“Ik ben blij dat ik daar deel van uit heb mogen maken!”
“Nog meer interesse gekregen in fotografie en film, kan niet wachten om te leren en het bij de volgende trip in praktijk te brengen.”
“Alles voor de honden.”
“Ik ben trots dat we het probleem echt bij de kern aan het aanpakken zijn.”
“Een hotel zonder drank is als een hond met ballen.”
“Bestel 22 pizza’s, en je krijgt er 13, welkom in Bosnië.”

En mijn eigen quote? Hier komt ie.
“Naast dat ik heel veel mooie mensen heb mogen leren kennen, heel veel prachtige honden heb ontmoet, heb ik ook mezelf opnieuw leren kennen. Een unieke en waardevolle ervaring.”

Oh ja! En niet onbelangrijk. We hebben het doel van 500 honden niet gehaald, maar wel 345 honden geholpen. Dat is toch prachtig!



Bihac, we komen eraan!

Door: Jolanda Boekhout | 10 april 2012 | Reacties (1) >

English version here >>

Nog vier nachtjes slapen en het is zover. Dan ga ik op weg naar Bihac, Bosnië, samen met een groep prachtige mensen voor een sterilisatie en castratie campagne van Stichting Dierenopvang Bosnië. Met best wel wat kriebels kijk ik uit naar zaterdag. Spannend, omdat ik geen idee heb wat ik zal zien en meemaken, wel met een groot vermoeden.

“optellen van het aantal vlinders in onze buik”

Sommige mensen die ik sprak denken dat het een vakantie is, ik weet wel zeker dat het geen gezellig snoepreisje wordt. Teveel dierenleed dat ik zal aanschouwen.

Vandaag is Suze Steenbergen, bestuurslid en procesmanager van de Stichting, nog een keer aan het woord.

“Aftellen, naar het vertrek, maar optellen van het aantal vlinders in onze buiken!

Nog maar een kleine week, en we vertrekken met ruim 20 mensen naar Bihac, Bosnië. Een enorme groep gemotiveerde en enthousiaste vrijwilligers uit Nederland, Amerika, België en Bosnië.

Stichting Dierenopvang Bosnië gaat de grootste uitdaging tot nu toe aan, met een gepland aantal van minimaal 500 dieren te steriliseren en castreren is dit het grootste project ooit. En met 10 jaar ervaring moet het toch lukken, maar telkens is het weer spannend en lijken de beren op de weg weer enorm.

Ook nu leek er geen eind te komen aan de tegenslagen, strubbelingen en hobbels. Maar iedere keer als er een succes geboekt werd in de voorbereiding, leek het project binnen handbereik te komen. En nu is het zover. Na 3 jaar strijd, en ruim 3 maanden buffelen, is het zo dichtbij, dat het bijna onwerkelijk lijkt.

De medicatie is ingekocht, het hulptransport is binnen, de locatie is gehuurd, de opslag staat vol, de koffers zijn gepakt, er is nog maar 1 ding waar we de echte kriebels van krijgen: de honden!

Want hoe gaan we in hemelsnaam 500 honden, en katten, op onze operatietafels krijgen? Gaat het ons lukken? We mogen dan wel geweldig materiaal hebben, professionele vangkooien en vangstokken, maar zullen de dieren voldoende vertrouwen hebben in ons. Trappen ze in het lokkertje met verse vis? We moeten duimen voor mooi weer, geen regen, want dan gaat alles schuilen tegen de nattigheid. We moeten hopen op hongerige dieren, die een lekker hapje niet kunnen weerstaan en de kooi inlopen.

We moeten positief blijven! Het gaat gewoon lukken, toch? Aan ons zal het niet liggen!

Na de reis laten we u weten of het is gelukt! Onze avonturen kunnen ook worden gevolgd op Facebook: Stichting Dierenopvang Bosnië.

En nu u toch aan het lezen bent, reserveer 29 september 2012 alvast in uw agenda, dan vieren we feest. 10 jaar Bosnische Beesten helpen is niet niets! Voor meer info over de festiviteiten kijkt u op de site van Stichting Dierenopvang Bosnië.”

Tijdens de campagne in Bosnië zal ik proberen om wat foto’s op Facebook of Instagram te posten. Als je op de hoogte wilt blijven,  hou dan een oogje op mijn blog of volg me op Facebook: Jofabifoto.