WEBLOG

Inspiratie

Door: Jolanda Boekhout | 16 augustus 2013 | Nog geen reacties >

English version here >>

Toen ik drie jaar geleden begon met het bijhouden van mijn blog beloofde ik mezelf om allerlei leuke dingen te delen die me inspireerden. Zoals mensen, boeken, speeltjes en dergelijke. De lijst met favorieten is nog lang niet leeg. Het delen van de mooie dingen op die lijst is echter op de achtergrond geraakt.

Gisteren opende ik mijn mail en werd blij verrast met nieuws van Photojojo. Een blogpost met een interview met de getalenteerde Sharon Montrose.

Een paar jaar geleden ontdekte ik Sharon en werd stil van haar prachtige werk. Na het lezen van het interview vond ik het tijd om weer eens wat inspiratie te delen. Voornamelijk ook omdat ik veel in haar antwoorden herken.

Het is onmogelijk om Sharon’s fotografie te beschrijven. Als je onderstaande video bekijkt en luistert hoe Sharon haar fotografie ervaart dan zul je begrijpen wat ik bedoel.

Het interview met Sharon op het blog van Photojojo brachten een paar dingen bij me boven.

Als eerste realiseer ik me wat een lange weg ik nog te gaan heb als ik naar Sharon’s foto’s kijk. Als ik al ooit op dat punt van ‘perfectie’ zal aankomen. Wat zij creëert maakt me nederig.

Een punt dat Sharon noemt in het interview raakte me diep. Dat zijn, zoals ze het zelf zegt, haar vele mislukte pogingen om zichzelf in de markt te zetten als dierenfotograaf. Voordat ze de weg vond die ze uiteindelijk is opgegaan.

Na zeven jaar dierenfotograaf te zijn kan ik enkel beamen dat het onmogelijk is om als dierenfotograaf een inkomen te verdienen waarvan je kunt leven. Waar ik stiekem wel op hoopte. De laatste jaren heb ik me afgevraagd waar dat aan ligt. Heeft dat met mij als persoon te maken, is het mijn stijl van fotograferen of is het de kwaliteit die ik lever? Nu weet ik dat het daar niet om gaat. In tegendeel juist. Ik voel me eindelijk zeker in wat ik creëer. En ik hou van de onzichtbare en spontane band die ik heb met mijn lieve modellen. De manier waarop ze zich openstellen voor mij, dat heelt me.

Dingen komen nooit alleen. Twee avonden geleden had ik een gesprek met mijn partner en mijn nichtje, die beiden ook zelfstandig ondernemer zijn. Mijn werk kwam ter sprake, dingen werden gezegd en er werd iets wakker in me. Een knop werd omgedraaid. Het feit dat mijn droom om te kunnen leven van mijn passie, en een succesvol dierenfotografe te zijn, waarschijnlijk altijd een droom zal blijven.

Teruglezend waar mijn blogpost begon en waar het naartoe heeft geleid laat me schrikken. Ik probeer altijd om open te zijn in wat ik voel en deel op mijn blog. Zo ben ik nu eenmaal, zoals mijn modellen zijn, open en eerlijk. Mijn liefde voor dieren en mijn connectie met hen zal er altijd zijn. Ik zal nooit stoppen met het fotograferen van dieren. (Bel me dus gerust voor een fotosessie :-)). Ik denk echter dat het tijd is om mijn horizon te verbreden. Er zijn spannende plannen in de maak, die te maken hebben met mijn net ontdekte liefde voor het fotograferen met vintage Polaroid camera’s.

Wat er ook gebeurt in mijn hart blijf ik dierenfotograaf.

Geniet van Sharon’s verhaal en van haar prachtige foto’s.

xo

J.



Inspiration

Door: Jolanda Boekhout | | Nog geen reacties >

When I started writing my blog three years ago I promised myself to share people, books and play stuff with you that inspire me. In fact I still have a list of my favorites waiting around. Somehow I haven’t been able to keep up the sharing of good stuff.

Yesterday I opened my mail and got pleasantly surprised with an email from Photojojo, a newsletter with an interview with the talented Sharon Montrose.

A few years ago I found Sharon and got awed by her gorgeous work. So reading the interview and recognising much in her answers I thought I needed to share.

Whatever I say about Sharon’s photography isn’t going to do justice. So I think you better have a look at this video from the Etsy store and listen to how she feels about her photography herself.

Reading the interview with Sharon on the Photojojo blog reminded me of some things.

At first I realize I’m way far from where Sharon is with her work. What she creates humbles me.

One thing Sharon mentioned in the interview struck me.  Her many failed attempts to market herself as a pet photographer, before she found her way in what she’s doing now.

After being an animal photographer for seven years I can only agree with the fact that it isn’t possible to earn a living with photographing pets only. As I hoped I could. In the past years I’ve been wondering what’s wrong. Is it me, is it my style of photography or is the quality of my shots? But I know now that it isn’t about those things. On the contrary, I finally feel confident about what I create. And I love the connection I feel with my sweet models. The way they open up to me heals me.

Things never come alone. Two nights ago I had an honest talk with my family. My work came up, things were said and something woke up in me. The fact that my dream of earning a living with animal photography will probably remain a dream.

Reading where my blogpost came from and where it has gone to startles me a little. I always try to be open in what I feel and share on my blog. That’s me. Like my models I’m open and honest. My love for animals and my closeness with them will always be here. So I won’t give up shooting animals. I guess it’s time to broaden my horizon though. There are other plans cooking up, involving my recently discovered love for shooting with vintage Polaroid cameras.

Enjoy Sharon’s story and photography. And remember, whatever happens I’ll always be an animal photographer at heart.

xo

J.



Sjakie & Moekie

Door: Jolanda Boekhout | 7 augustus 2013 | Nog geen reacties >

English version here >>

Gisteren had ik een fotosessie met deze twee beauty’s. Sjakie & Moekie. Ze zijn twee jaar oud en broer en zus.

De eerder geplande fotoshoot een paar weken geleden ging helaas niet door doordat Moekie ziek werd. Haar ziekte deed me terugdenken aan onze eigen Poppy. Twee jaar geleden kreeg Poppy ernstige nierproblemen en werd opgegeven. Haar leven werd op dat moment gered met een dagelijks infuus. Met een speciaal dieet heeft Poppy toch nog een jaar extra bij ons gekregen. Gelukkig is Moekie weer helemaal hersteld.

Moekie was vol avontuur tijdens de fotosessie. Ze vond het heerlijk om onder de beddensprei te woelen en ze gaf me haar volle aandacht. Mijn ervaring met lapjeskatten is dat ze bijzonder karaktervol zijn. (Ja, ik heb ook een lapje thuis, Tara). Het verschil tussen zus en broer was duidelijk merkbaar.

Maar… misschien was het verschil niet alleen te danken aan kleur en karakter. Nu zat Sjakie helaas niet helemaal goed in zijn velletje. De foto’s laten ook een timide Sjakie zien. Het is altijd moeilijk om een model lastig te vallen voor een fotosessie als hij of zij zich niet helemaal goed voelt. Na samen een toiletrol uitgeplozen te hebben kon ik echter Sjakie’s mooie gezicht vastleggen.

Ik hoop dat Sjakie zich snel beter voelt.

xo

Jolanda



Sjakie & Moekie

Door: Jolanda Boekhout | | Nog geen reacties >

Yesterday I met these two beauties. Sjakie & Moekie. They are two year old brother & sister.

The earlier planned photoshoot was cancelled due to Moekie’s illness a few weeks ago. Her illness brought back memories of our own Poppy. Who got ill with kidney problems. Her life was saved almost two years ago with daily fluids. The fluids and a special diet gave Poppy one extra year with us. Luckily Moekie has recovered fully.

Moekie was full of adventure. Loved to play on the bed trashing the bedcovers and give me her full attention. My experience with calico cats is that they are quite full of character. (Yes, I’ve got a calico friend too, Tara). The difference between sister and brother was noticeable.

But maybe the difference wasn’t entirely based on colors and character. Now Moekie’s brother Sjakie wasn’t feeling too well. The photos show Sjakie’s timid state a bit. It’s always hard to bother a model that isn’t feeling well enough to participate in the shoot. After fluffing a roll of toilet paper together I could capture his beauty.

Hope Sjakie will get well soon.

xo

Jolanda