WEBLOG

Oogsttijd…

Door: Jolanda Boekhout | 30 september 2014 | Nog geen reacties >

Wat is de herfst toch een prachtig seizoen! Vooral nu ik op het platteland woon is de herfst zo tastbaar. En dan nog niet eens in de vorm van gekleurde bladeren, vallende kastanjes en dergelijke. Daar is het nog iets te vroeg voor in Zeeland. Maar meer door de activiteiten op het land.

De boeren in de omgeving zijn volop bezig met het binnenhalen van de oogst. Het land wordt ook direct weer voorbereid op het volgende voorjaar, omgeploegd of juist extra gladgestreken. Voor mij is dat heel nieuw. Ik ben namelijk opgegroeid in de stad.

Dit wonder te aanschouwen, en dan ook nog de mogelijkheid te hebben om wat het land geeft bij elkaar te scharrelen, is bijzonder. Ik geniet van de variëteit die het land laat zien.

Oogsten is prachtig. Zo voelt het de laatste tijd in mijn leven ook. Met nog steeds vallen en opstaan, teleurstelling en bewustwording. Want op het gebied waarop ik zou willen oogsten oogst ik (nog) niet. (Ja, nog, want ik hou de moed er in).

Op vlakken waarop ik het niet verwacht oogst ik wel. Echt direct zichtbaar is het niet, ik moet wel mijn ogen openen. Het is een ineens bewust worden. Zo’n ‘oh ja’ moment. Dan voel ik ook direct de dankbaarheid omhoog borrelen.

Zoals mijn verhuizing naar het platteland. Wie had ooit kunnen denken dat ik de mogelijkheid zou hebben om naar het platteland te verhuizen. Blijkbaar is dat wat ik echt nodig heb. De kans deed zich voor en Eric en ik hebben die kans samen gegrepen. Vroeger, wat is vroeger, had ik die stap nooit durven zetten. Wel over gedroomd, maar telkens wist ik weer redenen te bedenken om alles bij het oude te laten. Nu voelt het goed. Een nieuw seizoen gaat voor mij beginnen.

En zoals wijzer worden. Dit jaar word ik vijftig. Nooit gedacht dat ik vijftig zou worden en me wijzer zou voelen. Nou ja, dat vijftig eraan zou komen realiseerde ik me natuurlijk wel. Alleen dat wijzer voelen dat had ik nooit verwacht. Diep van binnen ben ik er wel blij mee. Zoveel beter dan het gevoel van onzekerheid en kwetsbaarheid en het gevoel het nooit goed te doen. Alhoewel ook dat zo nu en dan nog steeds de kop op steekt.

Dat gevoel van stevigheid is mijn ‘oogst’. Net zoals ik over mijn ‘bruine bonen’ schreef vorige week. Het besef dat het ook anders kan. Dat ik niet meer dat meisje ben dat alles slikt van anderen. Dat ik degene ben die mijn leven regisseert. Dat besef is ook mijn oogst.

Ik doe het nu kalm aan. Ik geef mezelf rust, ruimte en tijd. Om mijn intuïtie wakker te maken. Intuïtie dat er altijd was, maar in slaap gesust werd omdat ik het niet wilde geloven. Tijd om langzaamaan toe te kunnen geven aan wat er zich aandient. Plannen genoeg!

xo

J.

 

 

 

 

© Jolanda Boekhout Fotografie – 2014



Verandering doet pijn…

Door: Jolanda Boekhout | 22 september 2014 | Reacties (8) >

Ik ben verhuisd. Naar het platteland.

Al langere tijd ben ik heel erg toe aan rust, een stille omgeving, meer ruimte voor creativiteit en inspiratie, ruimte om mezelf te ontdekken, mezelf te kunnen zijn en weer in mijn ‘flow’ te komen.

Al enige tijd weet ik van mezelf dat ik in enige mate hoog sensitief ben. De grote stad werkt voor mij niet. Dat heb ik langzaamaan ontdekt, dat is gegroeid, langzaamaan ben ik mezelf kwijtgeraakt.

Toe te geven dat verandering goed voor me zou zijn was moeilijk. Eric en ik zijn de laatste jaren hard bezig geweest om ons 140 jaar oude dijkhuis met veel liefde te renoveren. Dat heeft ons bloed, zweet en veel tranen gekost. Het huis in oude glorie te zien, of eigenlijk veel meer, in modern landelijke staat, doet me zo goed. Ik geniet om door het huis te lopen, het huis te gebruiken en zien en voelen dat wat we gecreëerd hebben klopt. De beslissing nemen om weg te gaan heeft dan ook ontzettend veel pijn gedaan. Dat doet het nog. Het voelt als rouwen om een dierbare vriend.

De mensen in mijn omgeving vinden mijn beslissing een vreemde stap. (Want wat hebben we een prachtig huis opgebouwd.). Meningen worden dan ook ruim geventileerd. Iedereen heeft recht op zijn eigen mening, die respecteer ik ook. Als die mening mij betreft, en voor mijn gevoel niet overeenkomt met mijn waarheid, dan is dat moeilijk te slikken. Toch slik ik die meningen. Ook als die niet goed zijn voor mij. Het is alsof ik de bruine bonen van vroeger door mijn keel gestampt krijg. Bah, wat vreselijk waren die.

Als ik terugdenk , dan herken ik de vele ‘bruine bonen’ die ik door anderen door mijn strot geduwd heb gekregen. En ik geloofde (slikte) alles. Ik ben me er nu bewust van dat dat niet goed voor me is. Het is dus te hoogste tijd om te stoppen met het slikken van meningen van anderen. Iedereen mag me nog steeds vertellen wat hij of zij vindt. Ik stop er alleen per direct mee om alles in te slikken. Ik laat het me niet meer raken.

Hoogste tijd voor verandering. En wat komt dat mooi uit zeg. Juist nu het herfst wordt, mijn favoriete jaargetijde, ben ik vertrokken naar het platteland. Het is de hoogste tijd om te oogsten! Zowel letterlijk als figuurlijk. Ook mijn leven begint nu aan een nieuw seizoen. Alhoewel het afscheid van mijn lieve dijkhuisje zwaar is, voelt wat ervoor teruggekomen is goed. Ik kan nu nog niets anders zeggen dan ‘goed’. Omdat ik mijn dijkhuisje nog teveel mis.

Eric en ik wonen nu een week op het Zeeuwse platteland. We hebben al aardappels en uien geraapt van het land, kilo’s appels uit de boomgaard geplukt, appeltaart gebakken, kokkels opgegraven uit de zee (en zelfs gesproken met Zeeuwen voor wie dat ook nieuw was) en er een heerlijk maal mee bereid. De kippen zijn dolgelukkig met de ruimte. De katten willen al heel graag naar buiten om op avontuur te gaan. Wat wil je nog meer? Bewijs voor mij dat ik geen stadsmens ben.

Ja hoor, misschien dat ik nu nog in ‘vakantiestemming’ ben. Waar ik me het gelukkigst van voel, is dat ik nu al zie hoe goed het me doet om weg te zijn uit de stad. In de korte tijd dat ik weg ben uit de stad heb ik al veel foto’s gemaakt waar ik blij van word.

Voor mij om te leren de komende tijd: slik geen dingen meer die ik niet lust, vertrouw erop dat mijn waarheid waar is en bij mezelf blijven.

Ben nieuwsgierig wat de toekomst me gaat brengen.

xo

J.

Ps. voor fotosessies in Zuid-Holland en Zeeland reken ik geen reiskosten.

 



Wat doe ik toch leuke dingen!

Door: Jolanda Boekhout | 10 september 2014 | Nog geen reacties >

Wow! Wat tof zeg! Ik ben vandaag Ondernemer van de Dag bij WijZuidHolland.

Lees het interview hier.

Leuk om zelf terug te lezen. Wat doe ik toch allemaal leuke dingen!

xo

J.