WEBLOG

Thelma & Louise en Tai

Door: Jolanda Boekhout | 18 juli 2013 | Reacties (2) >

English version here >>

Deze week ben ik op bezoek geweest bij drie door Mirtos Animal Project geredde honden uit Griekenland en Egypte.

Jonkies Thelma & Louise komen van het Griekse eiland Kreta. De vier jaar oude Tai is Egyptisch.

De twee meisjes zijn net zo indrukwekkend als de echte ‘Thelma & Louise’ uit de film. Het zijn twee zusjes, maar met allebei een heel verschillend karakter. Thelma, het grijze meisje, is speels, vrolijk en houdt van knuffelen. Louise is wat voorzichtiger, toch zacht en teder in haar gedrag.  Als je denkt aan het harde leven dat deze meisjes hadden in Griekenland dan is het wonderlijk dat ze nog steeds zo liefdevol zijn.

Zo makkelijk als het was om Thelma & Louise te fotograferen zo moeilijk ging de fotosessie met Tai. Tai is de mooie Duitse herder-achtige hond.

Tai is opgegroeid in Egypte. Hij heeft vier jaar in een betonnen kennel gewoond samen met veel te veel honden en veel te weinig eten. Je kan je vast wel een voorstelling maken van hoe dat geweest moet zijn. Deze vier jaar hebben Tai omgevormd tot een teruggetrokken en angstige hond. Zelfs na vijf maanden bij een liefdevol gastgezin heeft Tai nog steeds moeite met zich veilig voelen.

De drie vrienden van Tai waren vol enthousiasme tijdens de fotosessie. Ze sprongen op en neer om mijn aandacht te vragen. Tai niet. Het had heel wat voeten in de aarde om Tai zover te krijgen dat hij zijn mooie gezicht liet zien en niet meer voor me wegliep. Geduld, lieve woorden en een halve worst hebben geholpen.

Na de fotosessie was Tai zo ver dat ik zijn zachte wangen mocht kriebelen. Dat ging niet toch niet helemaal van harte. Ik denk dat Tai met een eigen thuis en geduldige mensen zich zo veilig durft te voelen dat hij zijn warme kant zal laten zien. Want die kant heeft hij.

Deze drie dieren te ervaren doet me weer beseffen waarom ik zo van dieren hou: ze zijn zo zacht van hart. Er is niet veel nodig om een dier gelukkig te maken. Een eigen bak met eten en wat liefde, begrip en geduld zijn al genoeg.

Ik heb altijd gevoeld dat dieren de ware mens in je zien. Een andere verklaring heb ik er niet voor waarom dieren zich zo kunnen aanpassen en zich opnieuw kunnen openstellen na een hard leven van mishandeling.

Deze drie liefjes wachten op een nieuw thuis. Als je interesse hebt, en je denkt te kunnen voldoen aan de specificaties die deze drie zoeken in een beste vriend, :-D, dan kun je contact opnemen met Mirtos.

xo

Jolanda



Steppen met je hond

Door: Jolanda Boekhout | 26 maart 2012 | Nog geen reacties >

English version here >>

De laatste weken heb ik enkel geschreven over katten. Tijd voor iets anders. En gelukkig kwam er iets op mijn pad waar ik al over wilde schrijven.

Afgelopen week zag ik een stukje van ‘Koffietijd’ waarin Cesar Millan te gast was. Kijkers mochten vragen mailen die Loretta aan Cesar zou voorleggen.

Eén van die vragen was waarom honden altijd zo ver voor je uit lopen als ze los zijn. Dat leek me een simpele vraag, maar eentje waarop ik geen antwoord wist. Cesar antwoordde dat dat komt omdat een mens in vergelijking met een hond veel langzamer loopt. Dat klink logisch. Honden gaan lekker hun neus achterna als ze los zijn en houden hun eigen tempo aan.

“Voelen zich opperbest als ze aan het werk zijn”

Deze wetenschap deed me denken aan de husky van mijn broer en aan het verhaal dat hij me recentelijk vertelde. Mijn broer woont al jaren in Ierland en is inmiddels getrouwd met een leuke Ierse meid. Sinds enige jaren maakt husky Max deel uit van het gezin. Max kan niet los lopen tijdens het uitlaten. Hij heeft ongelooflijk veel energie en zou direct de kuierlatten nemen. Dat is te verklaren. Husky’s, en andere rassen sledehonden, zijn echte werkhonden en worden al eeuwen gebruikt door de volkeren uit het hoge noorden voor transport, jacht en bescherming. Ze voelen zich opperbest als ze aan het werk zijn.

Tijdens een bezoek van mijn broer aan zijn schoonmoeder is Max uit de tuin gesprongen en genietend van zijn vrijheid heeft hij het op een lopen gezet. Het heeft heel wat tijd gekost om Max te vangen. Na een enorme afstand, ettelijke kilometers, kon Max worden ingehaald. Het was achteraf natuurlijk best grappig om te horen.

Het verhaal van mijn broer en de vraag aan Cesar zorgde voor een mooi gedachtesprongetje.

De eigenaar van onze plaatselijke dierenspeciaalzaak, Mark Mom, is al jaren een fervent fan van husky’s. Hij heeft inmiddels een team van drie husky’s, Racing Team Yardic, waarmee hij meedoet aan sledehondenwedstrijden. Omdat hier niet zo vaak sneeuw te vinden is gebruikt Mark een karretje, in plaats van een slee, en een step.

De vraag aan Cesar en het verhaal van mijn broer leek samen te komen in de hobby van Mark.

Ik heb zelf geen honden. Twee jaar geleden heb ik een step gefotografeerd voor de website van Mark. Vandaar dat ik van het bestaan van steppen met je hond afweet. Het idee om je eigen snelheid aan te passen aan de snelheid van je hond en tegelijkertijd samen lekker aan het werk te zijn klinkt uitnodigend. Ik zou bijna wensen dat ikzelf een hond had. Voor Max en mijn broer en schoonzus zou het een prachtige oplossing zijn. Ik denk dat Max het prachtig zou vinden.

Lijkt steppen met je hond ook iets voor jou en wil je meer weten? Mark heeft een website waarop je alle informatie kunt vinden die je nodig hebt om te beginnen. Kijk op Steppen met je hond.

Uiteraard is steppen met je hond niet alleen voorbehouden aan mensen met sledehonden. Ook met ‘gewone’ honden kun je steppen.