Het was een korte maand voor mij door een tripje naar het Rotterdamse stadhuis op maandag en op Pinkstermaandag een leuke en spannende familie-fotoshoot op het strand. Toch lukte het me om op één maandag acht katten te fotograferen. Acht, dat is me nog niet eerder gelukt. Pepper, Lilly, Meneer, James, Felix (van Max en Felix), Kaatje, Night en Neill. Nou was Neill eigenlijk niet nodig omdat hij al geadopteerd zou worden, Night kwam zijn bakje niet uit en poseerde voor de ingang en ook Kaatje’s fotoshoot duurde kort. Toch leuk om ook die kopjes te zien.

Pepper was een aandachttrekkend speels meisje. Lilly ontpopte zich ook als een fanatieke dame, wat je niet zou zeggen op het eerste gezicht. Terwijl ik met haar speelde stond James luid te roepen achter het hek van zijn kamer. Misschien bang dat ik hem zou overslaan? Meneer was een zachtaardige lieve knuffelaar die gelijk op zijn rug ging liggen. Kaatje was een wat oudere dame met prachtige ogen.

Felix was heel anders dan ik me had voorgesteld. Zijn maatje Max is een slanke rode kater. Hem heb ik vorige maand gefotografeerd. Dan zou je toch eenzelfde formaat kat verwachten als tweede in een duo… Maar Felix is een stoere grote lieve zwarte kater. Neill was al gereserveerd wat te verwachten was met zulke prachtige snorharen.

Night is een prachtige zwarte kater die met smart wacht op zijn maatje Fluffy. Hij wilde niet uit zijn huisje komen, maar heeft zich inmiddels ontpopt als een grappige schootzitter die niet stil kan zitten. Fluffy is twee maanden geleden bevallen van zijn kinders en komt bijna weer terug bij haar lieve vriend. Ik kan niet wachten om haar te ontmoeten.

Barry & Sofie zijn broer en zus. Barry doet me heel erg aan Teddy denken. Hij is lang en slank en houd ervan zich helemaal lang uit te strekken. Hij moet de ‘verkoop’ doen, want Sofie is helaas nog steeds heel schuw. Met wat snoepjes is ze gelukkig wel tevoorschijn gekomen uit haar doos. Nog niet in vol ornaat voor een foto helaas.

Esra & Enya heb ik ook weer gefotografeerd. Voor de derde keer, want zij waren al mijn kerstmodellen. Zij zijn nu de ‘langzitters’ in het asiel. Wat ik helemaal niet begrijp, want deze zusjes zijn ongelooflijk lief, prachtig, aanhankelijk en speels. Wie kan die prachtige grote ogen van Esra nou weerstaan, vraag ik me af… Esra houdt van schoonzitten en ik kan me voorstellen dat Enya dat ook gaat doen zodra ze haar forever home gevonden heeft.

Er zijn nu nog een paar mooie duo’s te adopteren: Esra & Enya, Barry & Sofie, Night & Fluffy en Max & Felix. En Lilly en James. Wil je kennismaken met deze superlieve katten? Dat kan van 13.00 tot 16.00 uur. Maak dan een afspraak met Dierenasiel Walcheren.

Ps: hoe kan ik Camiel vergeten zijn… al gereserveerd voordat ik ‘m voor mijn lens kreeg. Vandaar een iPhone-foto. Voor het archief dus. 😀

Vol verbazing zag ik dat de maand april maar één fotografiedag had. Alleen 7 april ben ik in het dierenasiel geweest. De weken daarna heb ik weer met vol enthousiasme (bleh… ben er nu wel moe van… nog eventjes volhouden) in de schuur gewerkt. De verbouwing is al zover dat we licht aan het einde van de tunnel zien. En dan hebben we een prachtige logeerkamer.

Die ene dag in april was wel heel belangrijk, want ik heb een prachtig duo gefotografeerd, Bibi & Luna, twee Maine Coons. Luna wilde nog niet uit haar doos komen, maar Bibi wilde wel heel graag spelen. En knuffelen… al net zo’n kwijlerd als mijn Piet. Ze waren op leeftijd, maar afgelopen week zijn ze gelukkig geadopteerd.

De maand maart was een maand van veel knuffelen. Doordat er niet veel nieuwe katten waren, was ik meer lid van het knuffelteam dan fotograaf, maar ook daar kom ik voor. In afwachting van een eigen thuis hebben de katten iedere dag een beetje persoonlijke aandacht nodig, om te spelen of te knuffelen of wat dan ook. Sjon, die nog steeds op een thuis wacht, is altijd heel blij om me te zien.

De katten die ik wel gefotografeerd heb, waren allemaal weer prachtig. En zijn inmiddels ook allemaal geadopteerd. Yvon is opnieuw teruggekomen van haar adoptie. Omdat ze in januari niet uit haar hok durfde te komen, heb ik een nieuwe poging gedaan. Dat is goed gelukt. Wat een liefdevolle wijze kat. Ook zij is geadopteerd.

Wil je meer lezen over deze lieve katten? Op mijn Instagramaccount @jofabifoto post ik ‘tussendoor’ foto’s die ik maak van de katten die ter adoptie in Dierenasiel Walcheren zijn.

En daar is lieve Rudy weer. Deze keer lukte het me wel om zijn mooie gezicht te fotograferen. Wat een knappe jongen.

Ik kwam ook Jacky nog een keer tegen. Vorige maand heb ik hem gefotografeerd in quarantaine en dat was niet zo’n succes. In zijn eigen kamer kwam hij wat meer los.

Deze maand heb ik ook Soes gefotografeerd in quarantaine. Ze was enorm beweeglijk. De quarantaine-afdeling is een kale ruimte waardoor mijn model niet altijd heel mooi uitkomt. Gelukkig kon ik Soes overtuigen dat mijn kleed de fijnste plek was.

Van Tommy heb ik niet veel foto’s kunnen maken. De foto’s die gelukt zijn waren echt prachtig. Enorm blij ben ik dat ik eindelijk Poes heb kunnen vastleggen. Zij is hernia-patient en heel schuw. Ik ga altijd heel even bij haar zitten. De laatste keren komt ze dan heel even tevoorschijn. Ze krabbelde zelfs aan de krabpaal. Wat een overwinning.

In januari kreeg ik de kans om Esra & Enya in een ‘normale’ setting te fotograferen. Kerstfoto’s kunnen natuurlijk niet meer in januari.

Ik heb ook kennisgemaakt met een lief duo, Moggy & Rudy, die apart te adopteren zijn. Rudy is een heel zachte jongen, zowel vanbinnen als vanbuiten. Hij was heel erg schuw nog, maar ik mocht wel zijn buik aaien. “Hij kijkt wat chagrijnig”, aldus een medewerker van het dierenasiel. Dat vind ikzelf dus niet, maar ja… :-D. Rudy is echt een gouden jongen. Hij wacht met smart op een nieuw thuis. Zijn broer Moggy liet gelijk zijn knappe gezicht zien. Wat hem al een adoptie heeft opgeleverd.

Rudy heb ik afgelopen maandag nog een keer gefotografeerd. Misschien dat hij wat meer gewend zou zijn en vrolijker zou kijken. In februari zijn nieuwe foto’s.

En dan mag ik mooie stoere Wouter, lieve Jacky, knuffel Lexie en verlegen Yvon niet vergeten!