December was ik minder vaak in het dierenasiel doordat ik weer een klasvakantie had. Hieronder de mooie gezichtjes van de maand december.

Drie heel verschillende duo’s: Esra & Enya, Susan & Freek, Zeus & Jupiter en Moon & Luna. Van de laatste twee heb ik alleen Moon gezien. Alhoewel Luna wilde heel voorzichtig te voorschijn komen om te spelen.

Ook november was voor mij een rustige maand. De katten ‘vlogen’ de deur uit. Gelukkig maar, want het is voor een kat stressvol om in een asiel te wonen. Hoe goed er ook voor hen gezorgd wordt, in een eigen thuis gedijen dieren het beste. Omdat het gisteren mijn laatste dag in november was, plaats ik nu alvast alle november katten. 

Begin november heb ik Mara gefotografeerd, een prachtig zacht speels meisje. Twee mooie ‘schildpad’-poesjes in de kittenkamer waren de week erna aan de beurt. Eentje heb ik ‘pumpkin’ genoemd, omdat ze zo’n mooi oranje gezicht heeft. 😀

En er was de afgelopen twee weken niesziekte in quarantaine waardoor alle katten moesten blijven waar ze waren. Dat zorgde er ook voor dat ik vorige week fotograferen moest overslaan. Ik heb wel kleine Darky gefotografeerd. Maar het resultaat is niet supergoed. Quarantaine is niet de fijnste plek om te fotograferen omdat de katten daar niet gewend zijn om vrij rond te lopen. Ik hoop dat je kunt zien wat een schatje ze is.

Bijna alle katten die een eigen kamer hadden, zijn geadopteerd, met uitzondering van lieve Sjon. Het was dus gisteren een beetje vreemd om de katten die al wat langer in het asiel waren te missen, Manu en Jasmijn en Margriet. Maar dat is natuurlijk heel fijn.

Er waren gisteren wel twee heel leuke nieuwe katten, Napoleon en Toto. Dus ik heb me niet verveeld. 

Darky, Napoleon en Toto zijn nog te adopteren. Neem contact op met Dierenasiel Walcheren als je interesse hebt. De katten zijn op afspraak te bezoeken.

Ben ik nou toch vergeten om de katten van oktober te plaatsen. Oktober was een rustige maand, met een aantal katten die nog niet aan een fotoshoot toe waren en ineens geadopteerd bleken te zijn. Het was een maand van spelen en knuffelen dus. 

Met twee katten heb ik een fotosessie gedaan, met Sjon en met Jelly. Sjon heeft weer eens mijn hart gestolen. Wat een prachtige kat. Hij wilde heel graag poseren. Alleen niet op de supermodel manier. Hij liet zich vallen, trok grappige gezichten en draaide zich in leuke bochten. Wat een markante persoonlijkheid.

Jelly was een mooie dame op leeftijd. Je zou haar haar 14 jaar niet geven. Wat een beweeglijke dame voor haar leeftijd. Ze bleef om me heen draaien voor een knuffel. Jelly zat pas stil toen ik de snoepjes pakte. Dat wilde ze wel. Even focussen. 

Jelly is alweer geadopteerd. Sjon helaas nog niet. Wie geeft Sjon een thuis? Neem contact op met Dierenasiel Walcheren als je interesse hebt. Sjon is op afspraak te bezoeken.

September was een bijzondere maand. Want veel katten werden al geadopteerd voordat ik ze op social media gedeeld heb. Nu staan de foto’s dan al wel op de website van Dierenasiel Walcheren. Dus ik hoop eigenlijk dat mijn foto’s geholpen hebben met een snelle plaatsing. Er waren weer een paar die mijn hart gestolen hebben. 

De eerste katten van september waren heel snel geadopteerd. Leon, Mauw en Ronald. Leon was een ontzettend leuke jonge rode kater. Mauw daarentegen was een lieve oudere dame. Leon verkocht zichzelf heel snel. Maar dat Mauw zo snel een eigen thuis vond, was een verrassing en heel fijn. Ook Ronald, een vrolijke zwart-witte kater, vond al heel snel zijn gouden mandje. 

De tweede week van september waren Dinnie, Noenie en Puck & Pepper aan de beurt. Dinnie is deze week besproken. Gelukkig, want ook Dinnie is een dame op leeftijd en oudere katten gun je toch een fijn forever home. Noenie en Puck & Pepper hebben inmiddels ook hun mandje gevonden. Over Noenie weet ik niet eens meer wat te vertellen. 😀 

Puck & Pepper, twee schildpad-zusjes, was een hilarisch stel. In quarantaine wisten ze de boel al op stelten te zetten. In no time maakten ze van de omgeving van hun waterbak en waterballet. Puck was wat brutaler dan Pepper, maar Pepper was weer wat beter in brutaler kijken. Ze waren ontzettend ondeugend samen. Maar ondanks alle kattenkwaad hielden ze toch ook van schootzitten. Dit duo adopteren belooft wat, heel veel plezier, avontuur en knuffelen.

Week drie was een rustige week met alleen Nala & Simba als modellen. Maar wat een modellen. Twee schattige maar oh zo drukke kittens. Simba wist van geen ophouden met spelen en klimmen in de grote krabpaal. Zo druk dat ik even moest voelen of hij zich niet bezeerd had. Nala was het lieve meisje van het duo. Wat een schatje. Ze moest het even een paar dagen zonder haar broer doen in verband met zijn ziekenboegbezoek maar wat heeft ze hem gemist. Gelukkig heb ik haar wat kunnen troosten. Dieren houden echt van elkaar. Zo leuk deze twee. Maar helaas pindakaas… ze zijn al geadopteerd.

Vorige week waren Muna en eindelijk Jasmijn & Margriet aan de beurt. Muna was een beetje chagrijnig nog. Hij heeft een rugzakje en is ondanks zijn grootte toch wat aan de forse kant. Gisteren was de tweede keer dat ik hem zag en hij was toch al een stuk opgewekter. Ik heb zelfs een paar mooiere foto’s kunnen maken. Fijn om te zien dat hij zich beter voelt. Een kanjer met prachtige groene ogen.

Jasmijn en Margriet heb ik een aantal weken niet gezien. Ze verstopten zich nog in hun doos. Maar vorige week kon ik ze eindelijk fotograferen. Wat een beauty’s. Jasmijn ziet er wat fluffiger uit en is ook wat minder verlegen dan haar zus. Op afstand lopen ze om me heen te paraderen en gaan de staartjes de lucht in. Ik hoop dat ze snel een liefdevol thuis vinden. 

Gisteren was er een nieuw jongedame, Veerle, een schildpadmeisje. Verlegen, maar toch ook een enorme knuffelkont. En een harde motor, wat een geluid maakt ze. Ik ben niet heel tevreden over haar foto’s. Misschien dat ik nog een kans krijg volgende week. Hopelijk niet natuurlijk. 

#adoptdontshop #adopteereenkat #dierenasielwalcheren #jofabifoto #katten #kat #fotoshoot #heARTSspeak 

Weer een maand met prachtige katten. Niet zoveel katten deze maand. Dat kwam omdat er een aantal schuwe katten waren die ik niet kon laten ontdooien. Zelfs niet na een aantal pogingen.

Van de katten die ik gefotografeerd heb in juni zijn er twee die nog niet geadopteerd zijn. Eigenlijk drie, maar Hammy lukte me pas vorige week, in juli. Toffel is er eentje van duo Toffel & Hammy, die apart te adopteren zijn. Hammy liet zich pas zien nadat Toffel en Hammy allebei hun eigen kamer hadden gekregen. Broers maar toch niet zulke grote fans van elkaar. Hammy’s foto’s deel ik nu toch al omdat hij dringend een thuis nodig heeft. 

Begin juni maakte ik kennis met Mans, een stoere kater met een klein hartje. De eerste poging liep op niets uit. Hij stond heel even op uit zijn doos om kennis met me te maken. Na een paar kopjes dook hij weer snel in zijn doos. Dan weet ik dat ik kan stoppen, want wat ik ook probeerde om hem uit zijn schulp te laten kruipen… het lukte me niet. Een week later was het een heel andere Mans die ik zag. Mans ziet eruit als een stoere jongen, maar hij is speels, knuffelig en gezellig.

Guus en Besiktas heb ik een week later gefotografeerd. Besiktas was heel erg snel geadopteerd. Hij was ook wel erg leuk. Wel net zo leuk als Guus, die nog steeds wacht op een thuis. Guus is een lieve achtjarige kater. Hij was wat verlegen voor de camera. Maar wel een knuffelaar zonder camera in de weg. 

Een week later waren Toffel en Hammy aan de beurt. Helaas werd dat niets. Toffel kwam vrolijk tevoorschijn om langs mijn benen te strijken. En was daarna ineens verdwenen. Floep, weg, nergens meer te vinden. Ik had zijn broer Hammy wel gevonden onderin een krabpaal. Toen ik nog eens goed keek lag daar ineens een heeeel lange kat in. Aha… er zat een gat in de zijkant van de krabpaal en Toffel was tegen de billen van Hammy aangekropen. En dat was dat… twee onbeweeglijke katten in de krabpaal. 

De tweede poging was iets succesvoller. Voor de helft dan, want Hammy lag nog steeds in een doos geplakt. Voor een snoepje kwam hij er wel uit, maar dat was maar twee lijflengtes lang. Niet echt foto-waardig. Toffel streek weer langs mijn benen. Hij was heel beweeglijk en ook heel alert op alles dat buiten gebeurde. En dat was deze maandag veel. Met de deur dicht lukte het me om zijn aandacht iets langer vast te houden. Maar erg lang was het nog steeds niet. De fotoshoot met Toffel was in elk geval heel erg leuk om te doen.

Vorige week is het me gelukt om een paar foto’s van Hammy te maken. Tot hij opsprong en onder de hokken verdween. Hij was nog steeds heel schuw, maar voor een snoepje kwam hij weer tevoorschijn. En hij wilde deze keer zelfs een beetje spelen. Het kostte wat tijd, maar uiteindelijk gaf hij zich over. En hij liet zich horen tijdens de kroelsessie. 

Guus, Hammy & Toffel wachten nog op een thuis. Evenals Ben, Maisy en Dikkie Dik. Maak een afspraak met Dierenasiel Walcheren om kennis met hen te maken. Je kunt hen bezoeken tussen 13.00 en 16.00 uur.