Wat een mooie meimaand hebben we gehad. In onze tuin worden jonge vogels gevoerd, waarvan sommigen al zijn uitgevlogen zelfs. De katten hebben ‘huisarrest’ om de vogels een kans te geven. We zijn nog steeds druk bezig om de schuur te verbouwen. Het einde is gelukkig in zicht.

Ondanks alle vrolijke dingen in de tuin en de vooruitgang in de schuur hebben we vier weken geleden afscheid moeten nemen van onze lieve Piet. Hij at niet meer zo enthousiast en bij de dierenarts bleek zijn kaak verdikt te zijn. En helaas niet door zijn gebit. Het was een heel snelgroeiende tumor. Voor ons was het afscheid heel onverwachts, want zijn chronisch nierfalen leek stabiel te zijn. Piet wordt enorm gemist. Het is stil in huis zonder zijn aanwezigheid. Hij was altijd dichtbij me en liet tussen zijn slaapmomenten door duidelijk merken wat hij wilde. Ook Teddy & Mies missen hem. Voor hun was hij de grote broer waar ze mee zijn opgegroeid. Het is een nieuwe balans zoeken in ons gezin. Wanneer ik eraan toe ben dan ga ik het verhaal van Piet opschrijven.

Deze maand heb ik niet zoveel katten gefotografeerd in het asiel. Ook doordat er een week afviel door onze verbouwing. De katten die ik gefotografeerd heb zijn wel erg leuk weer. Jakob was een prachtige cyper en Pip een verlegen dame. Van ‘Max & Felix’ heb ik jammergenoeg alleen Max gezien. Felix was nog onder de indruk van de verhuizing van quarantaine naar hun kamer. Flo was helemaal blij met mijn bezoek en kon zijn pootjes niet stil houden. Gigi & Billy heb ik gisteren gefotografeerd. Wat een superleuke duo. Door onze Tara heb ik een zwak voor lapjes. Meestal zijn het pittige tantes. Maar Gigi & Billy zijn juist heel zacht van karakter. Pip, Max & Felix en Gigi & Billy zijn nog te adopteren. (En ook de lieve meisjes Enya en Esra zijn nog te adopteren: katten-van-de-maand-januari-2025 en katten-van-de-maand-december-2024).

Vol verbazing zag ik dat de maand april maar één fotografiedag had. Alleen 7 april ben ik in het dierenasiel geweest. De weken daarna heb ik weer met vol enthousiasme (bleh… ben er nu wel moe van… nog eventjes volhouden) in de schuur gewerkt. De verbouwing is al zover dat we licht aan het einde van de tunnel zien. En dan hebben we een prachtige logeerkamer.

Die ene dag in april was wel heel belangrijk, want ik heb een prachtig duo gefotografeerd, Bibi & Luna, twee Maine Coons. Luna wilde nog niet uit haar doos komen, maar Bibi wilde wel heel graag spelen. En knuffelen… al net zo’n kwijlerd als mijn Piet. Ze waren op leeftijd, maar afgelopen week zijn ze gelukkig geadopteerd.

De maand maart was een maand van veel knuffelen. Doordat er niet veel nieuwe katten waren, was ik meer lid van het knuffelteam dan fotograaf, maar ook daar kom ik voor. In afwachting van een eigen thuis hebben de katten iedere dag een beetje persoonlijke aandacht nodig, om te spelen of te knuffelen of wat dan ook. Sjon, die nog steeds op een thuis wacht, is altijd heel blij om me te zien.

De katten die ik wel gefotografeerd heb, waren allemaal weer prachtig. En zijn inmiddels ook allemaal geadopteerd. Yvon is opnieuw teruggekomen van haar adoptie. Omdat ze in januari niet uit haar hok durfde te komen, heb ik een nieuwe poging gedaan. Dat is goed gelukt. Wat een liefdevolle wijze kat. Ook zij is geadopteerd.

Wil je meer lezen over deze lieve katten? Op mijn Instagramaccount @jofabifoto post ik ‘tussendoor’ foto’s die ik maak van de katten die ter adoptie in Dierenasiel Walcheren zijn.

Deze maand ben ik 19 jaar! Ikzelf niet natuurlijk, maar Jofabi Foto. Alweer zoooooh lang geleden dat ik begonnen ben met het fotograferen van de allerliefste dieren. Goh… wat vliegt de tijd toch. Het lijkt nog zo kort geleden dat ik mijn 15-jarig bestaan met het uitbrengen van mijn boek vierde. Deze keer geen boek. Eigenlijk niet eens taart. Want ik ben de feestelijke dag echt vergeten.

Vanavond ben ik spreker bij het webinar van Krachtig Kruid over ‘de kat in de spotlight’. Het is hoognodig om katten in het zonnetje te zetten, want wat zijn het bijzondere en wijze dieren. Dat merk ik iedere week weer als ik nieuwe katten ontmoet in het dierenasiel waar ik fotografeer.

Mijn boek is nog steeds beschikbaar. Nu zelfs zonder verzendkosten. Yay! Ga hier naar Poes poes poes!

Waar gaat mijn boek dan over? Poes poes poes! gaat over het dagelijks fotograferen van je kat met je telefoon. Over hoe je zelf hartverwarmende en verrassende foto’s kunt maken.

Sinds ik mijn iPhone kreeg in 2010 ben ik een fervent ‘iPhoneographer’. Ik heb er al veel mee gedocumenteerd, mijn dagelijks leven, de verbouwing van ons huis, onze vakanties, en natuurlijk ook de levens van onze katten. Wat ben ik blij met de collectie dierbare foto’s van de katten die ik inmiddels opgebouwd heb. De afgelopen jaren zijn er geliefde katten weggevallen. Ook Piet is nu aan zijn oude dag begonnen. Dan geeft het zoveel troost om een mooie foto af te drukken en in te lijsten.

Kun je niet bij het webinar van Krachtig Kruid zijn? Je kunt altijd mijn boek bestellen en aan de slag gaan.

En daar is lieve Rudy weer. Deze keer lukte het me wel om zijn mooie gezicht te fotograferen. Wat een knappe jongen.

Ik kwam ook Jacky nog een keer tegen. Vorige maand heb ik hem gefotografeerd in quarantaine en dat was niet zo’n succes. In zijn eigen kamer kwam hij wat meer los.

Deze maand heb ik ook Soes gefotografeerd in quarantaine. Ze was enorm beweeglijk. De quarantaine-afdeling is een kale ruimte waardoor mijn model niet altijd heel mooi uitkomt. Gelukkig kon ik Soes overtuigen dat mijn kleed de fijnste plek was.

Van Tommy heb ik niet veel foto’s kunnen maken. De foto’s die gelukt zijn waren echt prachtig. Enorm blij ben ik dat ik eindelijk Poes heb kunnen vastleggen. Zij is hernia-patient en heel schuw. Ik ga altijd heel even bij haar zitten. De laatste keren komt ze dan heel even tevoorschijn. Ze krabbelde zelfs aan de krabpaal. Wat een overwinning.