English version here >>

Toen ik drie jaar geleden begon met het bijhouden van mijn blog beloofde ik mezelf om allerlei leuke dingen te delen die me inspireerden. Zoals mensen, boeken, speeltjes en dergelijke. De lijst met favorieten is nog lang niet leeg. Het delen van de mooie dingen op die lijst is echter op de achtergrond geraakt.

Gisteren opende ik mijn mail en werd blij verrast met nieuws van Photojojo. Een blogpost met een interview met de getalenteerde Sharon Montrose.

Een paar jaar geleden ontdekte ik Sharon en werd stil van haar prachtige werk. Na het lezen van het interview vond ik het tijd om weer eens wat inspiratie te delen. Voornamelijk ook omdat ik veel in haar antwoorden herken.

Het is onmogelijk om Sharon’s fotografie te beschrijven. Als je onderstaande video bekijkt en luistert hoe Sharon haar fotografie ervaart dan zul je begrijpen wat ik bedoel.

Het interview met Sharon op het blog van Photojojo brachten een paar dingen bij me boven.

Als eerste realiseer ik me wat een lange weg ik nog te gaan heb als ik naar Sharon’s foto’s kijk. Als ik al ooit op dat punt van ‘perfectie’ zal aankomen. Wat zij creëert maakt me nederig.

Een punt dat Sharon noemt in het interview raakte me diep. Dat zijn, zoals ze het zelf zegt, haar vele mislukte pogingen om zichzelf in de markt te zetten als dierenfotograaf. Voordat ze de weg vond die ze uiteindelijk is opgegaan.

Na zeven jaar dierenfotograaf te zijn kan ik enkel beamen dat het onmogelijk is om als dierenfotograaf een inkomen te verdienen waarvan je kunt leven. Waar ik stiekem wel op hoopte. De laatste jaren heb ik me afgevraagd waar dat aan ligt. Heeft dat met mij als persoon te maken, is het mijn stijl van fotograferen of is het de kwaliteit die ik lever? Nu weet ik dat het daar niet om gaat. In tegendeel juist. Ik voel me eindelijk zeker in wat ik creëer. En ik hou van de onzichtbare en spontane band die ik heb met mijn lieve modellen. De manier waarop ze zich openstellen voor mij, dat heelt me.

Dingen komen nooit alleen. Twee avonden geleden had ik een gesprek met mijn partner en mijn nichtje, die beiden ook zelfstandig ondernemer zijn. Mijn werk kwam ter sprake, dingen werden gezegd en er werd iets wakker in me. Een knop werd omgedraaid. Het feit dat mijn droom om te kunnen leven van mijn passie, en een succesvol dierenfotografe te zijn, waarschijnlijk altijd een droom zal blijven.

Teruglezend waar mijn blogpost begon en waar het naartoe heeft geleid laat me schrikken. Ik probeer altijd om open te zijn in wat ik voel en deel op mijn blog. Zo ben ik nu eenmaal, zoals mijn modellen zijn, open en eerlijk. Mijn liefde voor dieren en mijn connectie met hen zal er altijd zijn. Ik zal nooit stoppen met het fotograferen van dieren. (Bel me dus gerust voor een fotosessie :-)). Ik denk echter dat het tijd is om mijn horizon te verbreden. Er zijn spannende plannen in de maak, die te maken hebben met mijn net ontdekte liefde voor het fotograferen met vintage Polaroid camera’s.

Wat er ook gebeurt in mijn hart blijf ik dierenfotograaf.

Geniet van Sharon’s verhaal en van haar prachtige foto’s.

xo

J.

English version here >>

Zoals je je wel kunt voorstellen ben ik verknocht aan dieren. Omdat je hier beland bent, denk ik dat jij ook van dieren houdt en misschien wel dieren in huis hebt rondlopen. Mijn interesse in dieren is best breed. Dat gaat van mooie boeken over dieren, iets doen voor (zwerf)dieren, communiceren met dieren tot, natuurlijk, dierenfotografie.

‘Beelden van alledaags leven’

Wat ik leuk vind, is om naast het delen van mijn foto’s ook iets te delen over wat me inspireert op gebied van fotografie en in de dierenwereld. Dat kan een boek zijn, of een getalenteerde dierenfotograaf, maar ook een interessante website, bijzondere speeltjes en zelfs leuke opdrachten om zelf uit te proberen op je huisdier.

Vandaag wil ik een mooie foto en een inspirerende website met je delen: The Dog Blog by RiverDog Prints.

Sinds 2010 ben ik kind aan huis bij Big Picture Classes, een organisatie die online inspirerende cursussen en workshops aanbiedt op gebied van fotografie, schrijven, persoonlijk welbevinden en mindfull leven. Inmiddels heb ik alle fotografie cursussen van Tracey Clark gevolgd en deze maand is zelfs mijn eigen cursus online gegaan, Pet Photography.

Het mooie aan deze manier van leren is dat je contact hebt met interessante mensen over de gehele wereld. Door de cursussen van Tracey ben ik in een kring van prachtige getalenteerde vrouwen beland die allemaal gepassioneerd fotograferen, waaronder een aantal die verzot is op het fotograferen van hun eigen dieren. Eén van die vrouwen is mijn vriendin Kris McNeil.

Een foto van Kris’ hond Roscoe is vorige week genoemd op Angie Allen’s The Dog Blog. Haar foto laat een herkenbare dagelijkse gebeurtenis zien en is prachtig en inspirerend.

Veel dierenfotografen werken in een studio. Omdat ik denk dat dieren het meest op hun gemak zijn in hun eigen omgeving werk ik altijd bij mijn modellen thuis. Mooie fotografie  gaat ook over de alledaagse dingen die je met je dier mee maakt. Zoals de foto van Kris laat zien. Dit soort taferelen maak ik in mijn werk niet vaak mee, maar ik kan er wel intens van genieten.

De dogblog van Riverdogsprints is een genot voor het oog en zeker de moeite waard om te volgen. Wekelijks wordt er een nieuwe foto gedeeld.