WEBLOG

Rituelen…

Door: Jolanda Boekhout | 22 december 2014 | Reacties (4) >

Het is weer even stil geweest. Inspiratie om te schrijven was er even niet. Tot gisteravond. Toen het avondeten stond te pruttelen, pruttelde er ook van alles binnenin mij. Helaas was mijn partner de klos. Na een pietluttig akkefietje kwam er van alles uit. Oude gevoelens en gevoelens van minder lang geleden.

Voordat we gingen koken las ik een post van Tammy Lee Bradley op Facebook. (Dank je wel Tammy voor je mooie boodschap.). Het was 21 december,  de langste nacht van het jaar, de winter zonnewende, een moment dat veel mensen terugkijken, opschrijven wat ze dit jaar willen achterlaten, en dat ritueel verbranden.

Bij mij komt blijkbaar onbewust van alles samen. Ik ben geen meisje van 15 meer, maar ik ben een volwassen vrouw die net aan haar 51e levensjaar begonnen is. (Ja echt…). Een leeftijd dat je beseft dat je andere dingen belangrijker vindt dan voorheen. Dat is een besef dat langzaam inzinkt.

De herinnering van het BBC-programma ‘Grumpy old women’ kwam weer boven. Ik keek er graag naar en moest er vaak smakelijk om lachen. Toen al zo herkenbaar. Nu begrijp ik hoe waardevol het is om een ‘grumpy old woman’ te zijn. Het laat je zien wat belangrijk is. Het maakt je krachtig. Het maakt je moedig.

De laatste weken word ik geconfronteerd met dingen die zich herhalen. Dingen waar ik me ontzettend druk over maak, maar die dus waarschijnlijk bedoeld zijn als boodschap. Dingen die voornamelijk te maken hebben met de onverschilligheid van mensen. (En ik was al allergisch voor onrechtvaardigheid). Ik krijg geregeld geen antwoord op mail die ik stuur. Mensen laten alleen van zich horen als ze me nodig hebben. Er wordt niet geluisterd als ik iets vertel of uitleg. Onpersoonlijke kerstkaarten die ik ontvang die duidelijk op de automatische piloot verstuurd zijn.

Waar ik dit jaar weer heel verdrietig van wordt is de verplichting die sommigen onder ons voelen bij het sturen van kerstkaarten. Wij sturen niet ieder jaar een kerstkaart. Vorig jaar was ik zo moe van de verbouwing dat ik geen energie over had om nog liefdevolle aandacht te schenken aan het schrijven van onze kerstkaarten. Want dat is mijn intentie. Ik schrijf zoveel mogelijk een persoonlijke boodschap in mijn kerstkaarten. Een kaart sturen aan het einde van het jaar is voor mij een mooi ritueel.

Als ik dan een kaart krijg die gericht is aan mijzelf en de partner van een ander familielid dan wordt ik zo triest. Het zoveelste jaar op rij zelfs. Subtiele hints dat mijn partner geen Jaap heet maar Eric worden niet opgemerkt. En als ik dan zelfs van mijn naaste familie een envelop ontvang met onze namen geschreven alsof we vage kennissen zijn, met een evenzo onpersoonlijke kreet in de kaart, dan hoeft het voor mij niet meer. Ik vraag me af wat het nut is van het sturen van kerstkaarten. Is het dan iets dat je doet omdat het zo ‘hoort’? Iets dat je van je bordje af wilt hebben aan het einde van het jaar? Een geautomatiseerde handeling? Voor mij is het dat allemaal niet.

Het was gisteren te laat om de rituele verbranding van de winterzonnewende uit te voeren. Voor mij is de laatste dag van het jaar ook een goed moment. Dit jaar geen voornemens. Wat ik ga doen, is opschrijven wat ik achter wil laten en al die blaadjes, het zullen er vast veel zijn, met heel veel plezier verbranden. 2015 mag wat mij betreft licht beginnen. Zonder me verplicht te voelen aan anderen en aan mezelf. Doe je mee?

xo

J.


4 reacties op “Rituelen…”

  1. Anne Marie schreef:

    Lieve Jolanda,
    Ik heb je blog gelezen en nogmaals gelezen…
    Ik ging denken…en..
    Ik stelde mezelf een vraag over een van de vele punten die je beschrijft en pakte “Het Boek met alle Antwoorden” erbij wat ik ooit van jullie heb gekregen.
    Op een vraag die ik op dat moment in gedachte had kreeg ik het volgende antwoord: “Kijk of er meer mogelijkheden zijn”.

    En ja.. hoe doe je dat?

    Toen shoot me iets te binnen en dat is het Omdenken, dat leek e wel wat.

    En.. wat is Omdenken?
    Omdenken is denken in termen van kansen en niet van problemen. Het is een manier van denken waarbij je kijkt naar de werkelijkheid zoals die is, en wat je daar mee zou kunnen. Je gebruikt in feite de energie van het probleem voor iets nieuws.

    Ik doe graag mee!
    Op internet is nog veel meer info te vinden.
    Liefs An.

    • Jolanda schreef:

      Ha An!

      Wat mooi dat mijn verhaal zoveel bij je losgemaakt heeft. Omdenken is een prachtige manier om je gedachtengang positief te maken. Misschien lijkt mijn verhaal erop dat ik de onverschilligheid van mensen als een probleem ervaar. Wat ik bedoel is dat ik juist kansen zie. De kans om de onverschilligheid van mensen in mijn omgeving me niet meer te laten raken, en het als kans te zien wat aardiger over mezelf te denken en wat liever te zijn voor de mensen waar ik wel interactie mee heb. Want hoe vaak denk je dat het aan jezelf ligt? Ik best vaak. Dat is mijn intentie voor volgend jaar. Meer laten afglijden en mijn aandacht richten op wat wel belangrijk is voor mij.

      Hartstikke leuk dat je meedoet!

      xo
      Jolanda

  2. Ine schreef:

    Hoi meis,

    Doe wat je vindt wat goed voelt. Ikzelf heb er jaren over gedaan om mijn nare huwelijks ervaringen te verwerken en weer positief in het leven te staan. En daar ben ik blij om. Niet stil te staan bij het verleden en genieten van het heden! Boosheid inslikken en afdoen met een grapje. Dat heb ik zeker geleerd.

    Ook de tien dagen die ik in september heb beleefd met mijn oude schoolvriend hebben mij weer een vrolijke impuls gegeven.
    Jullie komen maar weer gezellig mijn verjaardag vieren in januari!
    Fijne kerstdagen en mijn allerbeste wensen voor een goed en vooral gezond en positief 2015.
    En de groeten aan “Jaap”. !!
    Liefs,
    tante Ine

    • Jolanda schreef:

      Ha tante Ine!

      We komen zeker je verjaardag vieren! Jij bent één van mijn wijze voorbeelden. Alleen ‘boosheid inslikken’ doe ik niet meer aan mee. Uiteindelijk word je door je boosheid verteerd. Fijne feestdagen!

      xo
      Jolanda

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *