English version here >>

Geduld is een schone zaak. Dat gezegde kent iedereen. Weten en er naar handelen zijn echter twee verschillende dingen. Bij dierenfotografie word je met je neus op de feiten gedrukt. Als een dier de camera eng vindt, of het geluid van de flits, of het gehele plaatje (camera, flits en fotograaf), dan is er veel geduld nodig om een succes te maken van een fotosessie. Geduld is dan onlosmakelijk verbonden met tijd. Want dat is wat een dier nodig heeft, tijd. Je kunt dan niets anders doen dan geduldig wachten en de tijd nemen tot er ineens die klik is. Die klik die ik nu al een aantal keren heb meegemaakt. Elke keer weer is dat verrassend en zo’n wonder om te zien.

Afgelopen weken had ik twee fotosessies met verlegen modellen. Een fotosessie met Will & Grace en een fotosessie met Smilla en Mijntje. De eigenaar van Smilla en Mijntje had op mijn blog het verhaal van de Catspiration fotosessie met Veronique’s Grijsje gelezen. Dat verhaal had haar over de streep getrokken om een fotosessie met haar eigen schuwe kat Smilla te proberen. Bij binnenkomst bleek ook duidelijk het verschil in karakter tussen Smilla en Mijntje. Mijntje draaide enthousiast rondjes om mijn benen, Smilla nam direct de kuierlatten en verstopte zich in de logeerkamer. Ook de fotosessie met Will & Grace verliep moeizaam. Will gedroeg zich als zichzelf, een nieuwsgierige mollige kater, zijn maatje Grace verdween direct onder het bed zodra ze de flits hoorde zoemen.

Voor beide fotosessies was extra tijd nodig. Tijd om de twee meisjes uit hun schulp te laten kruipen. Dat geduld heeft vruchten afgeworpen. Het wachten werd beloond. Aan het eind van de fotosessie had ik de meisjes zover dat ze mij en mijn camera niet meer eng vonden en met me durfden te spelen. Dat heeft uiteindelijk prachtige beelden opgeleverd.

Het moment tijdens een fotosessie dat er een knopje in het koppie van mijn model lijkt om te gaan en hij of zij ineens zijn angst verliest is zo mooi om mee te maken. Dat ontroert me en maakt een fotosessie onvergetelijk. Als ik dan thuis het resultaat bekijk dan word ik opnieuw blij. En weet ik waarom ik het zo mooi vind om dierenfotograaf te zijn.

Een paar beelden van Grace (zwart) en Smilla (wit cyperse) zie je hier. Herken jij twee schuwe katten in deze beelden?

Wil je meer beelden van deze lieve duo’s zien? Kijk snel hier en hier!

English version here >>

Op 4 oktober, wereld dierendag, heb ik aandacht besteed aan de speciale dierendageditie van Catspiration & Dogspiration. In deze editie werden dierenfotografietips gegeven en ook was er de kans om een fotosessie met je dier te winnen.

De fotosessies met de vier winnaars hebben inmiddels plaatsgevonden. Ik had een ontmoeting met Grijsje, Lotje, Sep en Jip, en hun baasje Veronique, één van de gelukkige winnaars. Het was een bijzondere ontmoeting en het resultaat wil ik je niet onthouden.

Veronique schreef over Grijsje “Ik heb een supermooie grijze poes Grijsje, maar zij is zo schuw, zodra ze een vreemde stem hoort, gaat ze in de trapkast zitten. Maar bij mij komt ze wel op schoot zitten, alleen als het heel rustig in huis is. Op de badkamer wil ze altijd uitgebreid geaaid en gekroeld worden.”

Toen ik dat las begon het te kriebelen. Voor mij gaf dat juist aanleiding om te proberen Grijsje te fotograferen. Zo’n kat betekent vaak heel veel voor een eigenaar. Omdat ik altijd ruim de tijd neem bij een fotosessie was ik benieuwd of Grijsje zou ‘ontdooien’.

Sep onderzocht direct mijn tas en aanschouwde de fotosessie als een echte heer. Hij vlijde zich neer tussen mijn spullen alsof hij wilde zeggen ‘ik lig hier’. Oude dame Lotje was nieuwsgierig. Ze paradeerde als een wijze dame om me heen. Met hulp van wat speeltuig was ook Jip snel over haar verlegenheid heen. De foto’s van zowel Jip als Grijsje zijn bijzonder geworden. Met veel geduld en vooral in het begin door Grijs te negeren heb ik haar uiteindelijk kunnen vastleggen.

Wat me achteraf vaak opvalt is dat schuwere katten veelal heel erg fotogeniek zijn. De mooie ronde ogen van Grijs trekken je direct de foto in en de gefocuste blik van Jip is hypnotiserend. Oude dame Lotje was bescheiden en dat zie je ook terug in haar foto’s. En de enige heer in het gezelschap, Sep, ging er gewoon voor liggen. De beelden van alle vier katten zijn prachtig geworden.

Ben je benieuwd naar het resultaat van alle vier de fotosessies? Kijk dan in de december editie van Catspiration en Dogspiration.